σιγανάδα

η, Ν

(στον Ερωτόκρ.) ησυχία, ηρεμία, γαλήνη («βαθιάν αυγή αρματώνει / με σιγανάδα τον λαό»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σιγανός + κατάλ. -άδα (Ι), πρβλ. αφηρημ-άδα, φρονιμ-άδα].